Loading
.

Laszlo Mocholy-Nagy głosił, że jedynie malarstwo abstrakcyjne stwarza możliwość doświadczenia pierwotnej ludzkiej reakcji na kolor światło i formę. W tym znaczeniu moje obrazy do abstrakcji nie należą, przywołane w nich kolor, światło i forma są jakościami zaistniałego już obrazu doświadczenia przeszłości.

Próbuję odnaleźć równowagę pomiędzy estetyką, a całą rzeczywistością, ich relację nazwałabym Pięknem. Widzę je w napięciu pomiędzy dążeniem a porażką.

 

W procesie twórczym zmagam się by przywrócić rzeczy ważne, które jakby zostały zakryte poprzez nagromadzenie rzeczywistości. W efekcie obraz opiera się na układzie sił, które są wewnętrznym obrazem zdarzenia. Ostatnich moich prac nie można porównać już z konkretną przedmiotowością, ale ciągle porównuję je z doświadczeniem, czyli tym, co jest początkiem postrzegania. Idealny obraz zawiera tylko rzeczy niezbędne i w jakimś sensie próbuje przeciwstawić się różnicy pomiędzy odczuciem, a uczuciem. Ostatnie sprecyzowane zostało przez Jorie Graham, jako to, co umysł ludzki i serce robią z odczuciem, jak je wykrzywiają i do czego używają.

Oszczędne, czasami pęknięte formy, wewnętrzne światło koloru czy złudne plany przestrzeni dyktują konkretne zdarzenia. Ich prostota pozwala by obraz pozostawał doświadczeniem pierwotnym, ciągle otwartym. Poprzez obrazy powtarzam moją historię i porównuję ją z doświadczeniem innych. W pewnym sensie na tej drodze przełamuję swoją osobność. Jednak w przeciwieństwie do osobistego tematu szlachetne rozmyślanie nad samotnością nie jest moim celem, nie takim jak bycie w świecie.

 

 

 

Laszlo Moholy-Nagy claimed that abstraction provides an opportunity for experience primal human reaction to color, light and form. In this meaning my paintings are not abstract because I recall color, light and form as a qualities of particular experience. 

I try to get the sense of balance between aesthetic and the whole reality and relation of them I would call the Beauty. It happens between pursuit and failure.

In working process I try to restore important things that had become obscured by the accumulation of reality. The ideal image contain only what is necessary. This is because a painting is trying to oppose the difference between sensation and feeling the latter is specified by Jorie Graham as what human mind and hart doing with pure sensation, how they distort it and use it. As an effect the painting is based on balance of powers which are related with internal image of the event. You can’t compare my latest canvas with visible subjectivity no more, but They still comparable with experience which is the beginning of perception.

Frugal, sometimes broken forms, inner light of color or illusory spatial planes emerging concrete but unrepeatable association. The simplicity helps to remain painting a primary and still open experience. Through that images I repeat my story then comparing it to whole human experience.

This is the way to transgress the separation. So in the contrary to the personal subject precious brooding over solitude is not my purpose instead of being in the word.

translated by Ada Kunka